نتايج جستجو " محسن چاوشی "

نفس تو سینه ی محراب حبس ِ هوا بغضش گرفته ابر خسته اس کی از دنیا دلش انقدر خونِ
که حتی صبرشم از صبر خسته اس..
کدوم خورشید از اینجا گذشته
که رنگ از روی هر کوهی پریده
کی بازم دردشو با چاه گفته
کی انقدر بار تنهایی کشیده..
با اینکه سوگوار و بیقراری
محاله پیش غم از پا بیفتی
دلت میلرزه چون هر لحظه باید
به یاد غربت زهرا بیفتی
حبیب عاشقا و درد مندا
شنیدم هیچ دردی بی دوا نیست
تو هم درمونی و همدرد ای مرد
کسی با دردت اما اشنا نیست
شکم سیرا بدا دنیا پرستا
به حقت زیر تیغ ذوالفقارن
به شوق دیدنت اما هنوزم
یتیما شب به شب چشم انتظارن
با اینکه سوگوار و بیقراری
محاله پیش غم از پا بیفتی
دلت میلرزه چون هر لحظه باید
به یاد غربت زهرا بیفتی

به خداحافظیِ تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ی ممنوع، ولی لب هایم
هر چه از طعمِ لب سرخ تو دل کند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جایِ خودش را دارد
جانشین تو در این سینه، خداوند نشد
خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند
تا فراموش شود یادِ تو، هر چند نشد
من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست

توی هر ضرر باید استفاده ای باشه باخت باید احساس ِ فوق العاده ای باشه
آه فاتح ِ قلبم فکرشم نمیکردی
رام کردن این شیر کار ساده ای باشه..
آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش هرچی میکشم خوبه
من یه بچه ی شیطون توی کوچه ها بودم
عشق تو بزرگم کرد عشق تو هلاکم کرد
جیک جیک ِ مستونم بود و عشقِ بازیگوش
مثل ِ جوجه ی مُرده توی باغچه خاکم کرد..
آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش هرچی میکشم خوبه
آفرین به این زور و آفرین به این بازو
آفرین به این چشمو آفرین به این ابرو
آفرین به هر شب که بی.گدار میباره
با جنون در افتادن خیلی آفرین داره
با تو هیچکس جز من.بی سپر نمیجنگه
با تو هیچکس از این بیشتر نمیجنگه
با جنون در افتادن باز کار دستم داد
آه فاتح قلبم عشق ِ تو شکستم داد..

حاضرم به خاطر غرور تو به نبرد همه دنیا برم من زمین خوردم تمام عمرمو تا همین یه پله رو بالا برم
من زمین خوردم تو بالاتر بری تا همه دنیا تورو صدا کنن
اگه بالا رفتم از این پله ها واسه این بوده تورو نگاه کنن
از یه سینه ستبر خالی و زور بازو پهلون نمیشه ساخت
از خودت کم کن به عشق مردمت رو ترازو پهلوون نمیشه ساخت
میون این پهلوونا هیچ کسی با یه برد احساس خوشبختی نکرد
واسه آبروی مردمت بجنگ این مدالا تختی رو تختی نکرد
گاهی اون کسی زمینت میزنه که خودت حس میکنی تو مشتته
وقتی اون گنده ترا رو میبری شک نکن که قلب مردم پشتته
از یه سینه ستبر خالی و زور بازو پهلوون نمیشه ساخت
از خودت کم کن به عشق مردمت رو ترازو پهلوون نمیشه ساخت

تیغیم و می بُریم رعدیم و می غریم فریادمون پشت کوهُ تکون میده
از جار و جنجال دشمن نمی ترسیم
این خاک خیلی از این بازیا دیده
خون عزیزامون دریاست ای دنیا
طوفان ترین دریا با ماست ای دنیا
سبز و سفید و سرخ آباد و آزاده
تا هست این پرچم بالاست ای دنیا
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه
هر آدمی تو دنیا یه تیکه خاک مال اونه
عاشق آب و خاکشه خاک من ایرونه
کوچولو جلوتر نیا این گربه بی رقیبه
این گربه استخرش واسه تو زیادی عمیقه
ما دستامون تو دست همه شما دستاتون تو نفته
کوچولو شیطونی بسه دیگه انگاری یادتون رفته
این گربه خوابه ولی اگه بیدار شه می غره
شیطونی کنی یهو دیدی گوشتونُ می بُره
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه

توی این خونه پوسیدم خدایا مگه دیوار اینجا در نداره چقدر باید تحمل کرد بی عشق
مگه دنیا در و پیکر نداره
چشام کم سو شد از بس گریه کردم
نمیدونم کی از این خونه میرم
دارم میپوسم و چشم انتظارم
دارم میمیرم و از رو نمیرم
هی سر به راه تر
هی سربه زیرتر
هی گوشه گیرتر
هر لحظه خسته تر
هر لحظه تلخ تر
هر لحظه پیرتر
دنیای من تویی
دنیا ولی میگن
زندون مومنه
آخه چه جوری از
خیر تو بگذرم
این غیر ممکنه
درست از اولین باری که رفتی
درست از اولین باری که مردم
درست از آخرین برگی که باختی
درست از آخرین دستی که بردم
درست از روز اول رفته بودی
همون روزی که من از دست رفتم
عزیزم عشق تو بن بست من بود
منم تا آخر بن بست رفتم
هی سر به راه تر
هی سربه زیرتر
هی گوشه گیرتر
هر لحظه خسته تر
هر لحظه تلخ تر
هر لحظه پیرتر
دنیای من تویی
دنیا ولی میگن
زندون مومنه
آخه چه جوری از
خیر تو بگذرم
این غیر ممکنه

اي مردمان اي مردمان از من نيايد مردمی  ديوانه هم ننديشد آن کاندر دل انديشيده ام
امروز عقل من ز من، یک بارگی بيزار شد
خواهد که ترساند مرا پنداشت من ناديده ام

ای مردم من نمیتوانم همانند بسیاری بی تفاوت باشم
من از دیوانگان هم غیرمعمولی تر هستم
امروز من دیگر تمام کار هایم را به دل سپرده ام
و عواقب دلسپاری را خوب میدانم

 در ديده ی من در آ وز چشم من بنگر مرا
زيرا برون از ديده ها منزلگهی بگزيده ام
من از براي مصلحت در حبس دنيا مانده ام
حبس از کجا من از کجا ماله که را دزديده ام

یکبار هم از دیدگاه من بیاندیش و با این دیدگاه
راجع به من قضاوت کن چون من با معیار های دنیوی
کار های خود  نمیسنجم، بودن ما در این دنیا حکمتی دارد
دنیا کجا و من کجا گناه من چه بود که در این دنیا اسیرم

 تو مست مستِ سرخوشی من مستِ بي سر سرخوشم
تو عاشق خندان لبی من بی دهان خنديده ام
چندان که خواهی در نگر بر من که نشناسی مرا
زيرا از آن کم ديده ای من صد صفت گرديده ام

تو (ای عاشقِ دنیا) مست این دنیایی و من مست عشق الهی
بی عقلی تو حاصل از باده است و جای عقل مرا عشق الهی
گرفته و من سر و عقل ندارم و با دل می اندیشم هر چقدر میخواهی
مرا بنگر اما مرا نخواهی شناخت چون من دارای صدها صفت در آنِ واحدم
(یعنی روح وابسته به زمان و مکان نیست) اعمال مرا با عقلت بسنجی
بیشتر سردرگم میشوی چون با آن نوع تفکر کارهای من متناقض

آمدی از راه دوری تنگ زیبای بلوری آمدی دیدی دلم را خسته در کنج صبوری
وقت تاریکای جاده با تو یک فانوس آمد
تشنه بودم قطره ای را با تو اقیانوس آمد

قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو، تا شب خوب تولد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد

ای همیشه جاودانه در میان لحظه هایم
غصه معنایی ندارد تا تو میخندی برایم
پیش تو از یاد بردم روزهای سختیم را
عشق مدیون تو هستم لحظه ی خوشبختیم را

قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو، تا شب خوب تولد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد

رفیقه من سنگه صبوره غمهام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم

چه دنیایه رو به زوالی دارم

مجنونمو دل زده از لیلیا

خیلی دلم گرفته از خیلیا

نمونده از جوونیام نشونی

پیر شدم پیره تو ای جوونی

پیر شدم پیره تو ای جوونی

تنهایه بی سنگه صبور

خونه ی سردو سوتو کور

تویه شبات ستاره نیست موندیو راه چاره نیست

اگر چه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش

طاقت بیارو مرد باش

تنهایه بی سنگه صبور خونه ی سردو سوتو کور

تویه شبات ستاره نیست موندیو راه چاره نیست

اگر بیای همونجوری که بودی

کم میارن حسودا از حسودی

صدایه سازم همه جا پر شده

هر کی شنیده از خودش بیخوده

اما خودم پر شدم از گلایه

هیچی ازم نمونده جز یه سایه

سایه ای که خالی از عشقو امید

همیشه محتاجه به نوره خورشید

همیشه محتاجه به نوره خورشید

تنهایه بی سنگه صبور خونه ی سردو سوتو کور

تویه شبات ستاره نیست موندیو راه چاره نیست

اگر چه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش

طاقت بیارو مرد باش

آهای همیشه و هنوز قلبم خبر داری داره می سوزه قلبم یه بار شده سراغمو

بگیری سراغه درد و داغمو بگیری
جای اینکه تشنه خونم باشی یه بار شده دل نگرونم باشی
اما با این همه نامهربونی کاشکی بفهمی
که عزیزه جونی یاره قشنگه دلم
بیا که تنگه دلم تا کی با دلتنگی
باید بجنگه دلم من از تو بی خبرم
تو از همه دنیا نمی دونی بی تو
پر از غمه دنیا
خنده رو از روی لبم گرفتی عشقمو خیلی دسته کم گرفتی
حیف نبود به جای حق شناسی این همه بی وفایی نا سپاسی
خوب می دونم غریبه ی با دلم از توی دنیا فاصله است تا دلم
اما بازم می خوام که برگردیو تموم کنی این همه نا مردیو
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
من از تو بی خبرم تو از همه دنیا
نمی دونی بی تو پر از غمه دنیا
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم
یاره قشنگه دلم بیا که تنگه دلم
تا کی با دلتنگی باید بجنگه دلم