مرجان

بگو ای بزرگ خانه

همه گفتن ترانه

بگو ای جفت سلیمان

منم آن هدهد نالان

بگو ای کتاب بسته

صوفی چله نشسته

ای جدا مانده ز یاران

ابر آمادهء باران

بگو ای خط نخوانده

پای از پای نمانده

نفسم بسته به حرفت

همه پیوسته به حرفت

بگو ای مرد به خانه برکت ده

به تن قافله شوق حرکت ده

بگو ای مرد به مرد به خانه برکت ده

به تن قافله شوق حرکت ده

ای شبان حرف بزن حرف بزن

گله پراکنده شده

بره در خوابگه گرگ پناهنده شده

پشت این ساکتی یک دنیا هیاهو

بگو حرفات همه حقه همه یاهو

بگو حرفات همه حقه همه یاهو

بره در خوابگه گرگ پناهنده شده

پشت این ساکتی یک دنیا هیاهو

بگو حرفات همه حقه همه یاهو

بگو حرفات همه حقه همه یاهو

ما پرنده های تنها

زیر شیرونی خونه

هر دو تا خسته ز غربت

هر دو آواره ز لونه

ما دو تا مثل مسافرای کویر

تشنه جرعه ای از محبتیم

ولی بیگانه ز هم

در این سراب لب پر بسته

پر از شکایتیم

اگه دست سرنوشت

رقم بختو برامون می نوشت

یا اگه غارت باد

بهمون فرصت بودن می داد

دیگه دنیا برامون تنگ نمی شد

دیوارای لونمون سنگ نمی شد

حالا هم دیر نشده

میتونیم پرامون و باز بکنیم

راه یک لونرو پیدا بکنیم

لونه ای که عشق برامون بیاره

خنده و شادی رو لبهامون بذاره

اونجایی که غم فردا نباشه

واسه این دل تنها نباشه

لونه ای که عشق برامون بیاره

خنده و شادی رو لبهامون بذاره

اونجایی که غم فردا نباشه

واسه این دل تنها نباشه

تو اگه قصه بخوای دل پر غصه بخوای

همه شهر برات قصه میگن

قصه از این دل پر غصه میگن

پس بزار منم برات قصه بگم

بگم ای همدم من توی این دشت بزرگ که بهش دنیا میگن

چرا من مثل یک شب کور سیاه باید از نور گریزون باشم

یا چرا مثل یک زنبور نحیف باید از باد هراسون باشم

چرا پس دست نوازشگر باد خرمن زلف منو شونه نکرد

یا چرا شادی دنیای شما تو دل غم زده ام خونه نکرد

چرا من مثل یک خنیا گر پیر باید از دور زمان دور باشم

یا که چون شبنم پاکیزه صبح خالی از تابش یک نوری باشم

ببین ای همدم من

تو اگه قصه بخوای دل پر غصه بخوای

همه شهر برات قصه میگن

قصه از این دل پر غصه میگن

قصه از این دل پر غصه میگن

کی صدا کرد منو ، کی صدا کرد

کی صدا کرد منو ، کی صدا کرد

کی با آواز خوش عشق ، صدا کرد منو ، کی صدا کرد

مثل شبنم با تن گل ، آشنا کرد منو ، آشنا کرد

کی از اون پنجره ی بسته جدا کرد منو

کی از اون زندون صد ساله رها کرد منو

کی رها کرد ، کی رها کرد

کی صدا کرد ، کی صدا کرد

کیه اون که مثل بارون با تن باغچه رفیقه

واسه تنهایی عاشق مثل شب ، گریه شفیقه

کیه اون که توی سینه اش ، نفس بهار رو داره

تو کلام مهربونش ، لطف قصه ها رو داره

کیه اون که می تونه طلوع آفتاب باشه

واسه انگشتر عشق ، نگین کمیاب باشه

کی رها کرد منو ، کی رها کرد

کی صدا کرد منو ، کی صدا کرد

کی با آواز خوش عشق ، صدا کرد منو ، کی صدا کرد

مثل شبنم با تن گل ، آشنا کرد منو ، آشنا کرد

کی از اون پنجره ی بسته جدا کرد منو

کی از اون زندون صد ساله رها کرد منو

کی رها کرد ، کی رها کرد

کی صدا کرد ، کی صدا کرد

کیه اون که مثل بارون با تن باغچه رفیقه

واسه تنهایی عاشق مثل شب ، گریه شفیقه

کیه اون که توی سینه اش ، نفس بهار رو داره

تو کلام مهربونش ، لطف قصه ها رو داره

کیه اون که می تونه طلوع آفتاب باشه

واسه انگشتر عشق ، نگین کمیاب باشه

کی رها کرد منو ، کی رها کرد

کی صدا کرد منو ، کی صدا کرد