محسن چاوشی

توی خونه روی دیوار یه تفنگه سر پُره داغ جنگلا رو میشه روی قندافش دید
آره یه تفنگه سر پُر و فراری از شکار
که میشه از تو گلوش صدای شلیکو شنید..
یه تفنگه پیر و کهنه یه تفنگه بی جواز
که دلش رو برده زوزه های زخمیه یه گرگ
عمریه که بوی باروتو نفس نمیکشه
تنها شاهده نفس کشیدنه پدربزرگ..
توی خونه روی دیوار
یه تفنگه سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره..
خسته از روزای غمگینه بدون ِ دفاع
خواب رفته مثل آتیش زیر خاکستر داغ
یه تفنگی که مثه ، یه مرد گریه میکنه
شبو با روح پرنده های مُرده تو اتاق..
با دوتا میخه سیاه مونده رو دیواره سفید
تو سر هردوی ما وسوسه ی آزادی
خیلی وقته بوی خون خونه رو پُر کرده و من
خیره ام به آخرین ارثیه ی اجدادی…
توی خونه روی دیوار
یه تفنگه سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره
توی خونه
روی دیوار
یه تفنگه سر پُره
منم آخرین گوزنی
که گلوله میخوره

من بی تو چیزی نیستم جز پرده ی بی آفتاب جز رختخواب کهنه و لیوان آب و قرص خواب
من ، بی تو چیزی نیستم جز
خونه ی بی پنجره جز
آدمی که غربتش از مرگ طولانی تره..
من ، بی تو چیزی نیستم جز
چندتا ابر بی قرار
من ، بی تو چیزی نیستم جز
آه جز گرد و غبار من..
بی تو چیزی نیستم جز
چندتا ابر بی قرار من
آه جز گرد و غبار
یادم بده کاری کنم جوری بهم عادت کنی
که زیر چتر گریه هام احساس امنیت کنی
یادم بده کاری کنم بی وقفه با من سر کنی
من شعر بنویسم برات تو شعرامو از بر کنی
کاشکی بگوشت می رسید دارم چه رنجی می برم
بپا غرورم نشکنه من از تو نازک ترم
من بی تو چیزی نیستم ، من بی تو اصلا نیستم
شاید کسی که عمریه دنبالشی من نیستم..
من ، بی تو چیزی نیستم جز
چندتا ابر بی قرار
من ، بی تو چیزی نیستم جز
آه جز گرد و غبار من..
بی تو چیزی نیستم جز
چندتا ابر بی قرار من
آه جز گرد و غبار

اصلا نمیتونم از کاراش سر در بیارم زنگ میزنه بهم میگه دیگه دوست ندارم
حالم بده حال من ِ اما براش مهم نیست
من که یه بارم نشده براش کم بزارم
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
چیزی تو دلش نیست اما هی منو بهم میریزه
خیلی ازش ناراحتم اما برام عزیزه
بهتره که به دل نگیرم لج بازیاشو
کاش برگرده تا یه نفر پُر نکرده جاشو
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره
دیگه دوسم نداره

همخواب رقیبانی و من تاب ندارم بیتابمو از غصه ی این خواب ندارم
دلتنگمو با هیچ کسم میل سخن نیست
کس در همه افاق به دل تنگی من نیست
بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست
اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست عهد شکن نیست
پیش تو بسی از همه کس خوار ترم
زان روی که از جمله گرفتارترم من
روزی که نماند دگری بر سره کویت
دانی که ز اغیار وفادارترم من
بر بی کسی من نگران چاره ی من کن
زان کز همه کس بی کسو بی یار ترم من
بی یار ترم من بی یار ترم من بی یار ترم من

نفس تو سینه ی محراب حبس ِ هوا بغضش گرفته ابر خسته اس کی از دنیا دلش انقدر خونِ
که حتی صبرشم از صبر خسته اس..
کدوم خورشید از اینجا گذشته
که رنگ از روی هر کوهی پریده
کی بازم دردشو با چاه گفته
کی انقدر بار تنهایی کشیده..
با اینکه سوگوار و بیقراری
محاله پیش غم از پا بیفتی
دلت میلرزه چون هر لحظه باید
به یاد غربت زهرا بیفتی
حبیب عاشقا و درد مندا
شنیدم هیچ دردی بی دوا نیست
تو هم درمونی و همدرد ای مرد
کسی با دردت اما اشنا نیست
شکم سیرا بدا دنیا پرستا
به حقت زیر تیغ ذوالفقارن
به شوق دیدنت اما هنوزم
یتیما شب به شب چشم انتظارن
با اینکه سوگوار و بیقراری
محاله پیش غم از پا بیفتی
دلت میلرزه چون هر لحظه باید
به یاد غربت زهرا بیفتی

به خداحافظیِ تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ی ممنوع، ولی لب هایم
هر چه از طعمِ لب سرخ تو دل کند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست
با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جایِ خودش را دارد
جانشین تو در این سینه، خداوند نشد
خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند
تا فراموش شود یادِ تو، هر چند نشد
من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمی که لبش باز به لبخند نشد
بی قرار توئم و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست

توی هر ضرر باید استفاده ای باشه باخت باید احساس ِ فوق العاده ای باشه
آه فاتح ِ قلبم فکرشم نمیکردی
رام کردن این شیر کار ساده ای باشه..
آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش هرچی میکشم خوبه
من یه بچه ی شیطون توی کوچه ها بودم
عشق تو بزرگم کرد عشق تو هلاکم کرد
جیک جیک ِ مستونم بود و عشقِ بازیگوش
مثل ِ جوجه ی مُرده توی باغچه خاکم کرد..
آه چشمه ی طوسی آه چشم ویروسی
بعد از این به هر دردی مبتلا بشم خوبه
مبتلا بشم مُردم مبتلا نشم مُردم
از تو درد لذت بخش هرچی میکشم خوبه
آفرین به این زور و آفرین به این بازو
آفرین به این چشمو آفرین به این ابرو
آفرین به هر شب که بی.گدار میباره
با جنون در افتادن خیلی آفرین داره
با تو هیچکس جز من.بی سپر نمیجنگه
با تو هیچکس از این بیشتر نمیجنگه
با جنون در افتادن باز کار دستم داد
آه فاتح قلبم عشق ِ تو شکستم داد..

حاضرم به خاطر غرور تو به نبرد همه دنیا برم من زمین خوردم تمام عمرمو تا همین یه پله رو بالا برم
من زمین خوردم تو بالاتر بری تا همه دنیا تورو صدا کنن
اگه بالا رفتم از این پله ها واسه این بوده تورو نگاه کنن
از یه سینه ستبر خالی و زور بازو پهلون نمیشه ساخت
از خودت کم کن به عشق مردمت رو ترازو پهلوون نمیشه ساخت
میون این پهلوونا هیچ کسی با یه برد احساس خوشبختی نکرد
واسه آبروی مردمت بجنگ این مدالا تختی رو تختی نکرد
گاهی اون کسی زمینت میزنه که خودت حس میکنی تو مشتته
وقتی اون گنده ترا رو میبری شک نکن که قلب مردم پشتته
از یه سینه ستبر خالی و زور بازو پهلوون نمیشه ساخت
از خودت کم کن به عشق مردمت رو ترازو پهلوون نمیشه ساخت

تیغیم و می بُریم رعدیم و می غریم فریادمون پشت کوهُ تکون میده
از جار و جنجال دشمن نمی ترسیم
این خاک خیلی از این بازیا دیده
خون عزیزامون دریاست ای دنیا
طوفان ترین دریا با ماست ای دنیا
سبز و سفید و سرخ آباد و آزاده
تا هست این پرچم بالاست ای دنیا
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه
هر آدمی تو دنیا یه تیکه خاک مال اونه
عاشق آب و خاکشه خاک من ایرونه
کوچولو جلوتر نیا این گربه بی رقیبه
این گربه استخرش واسه تو زیادی عمیقه
ما دستامون تو دست همه شما دستاتون تو نفته
کوچولو شیطونی بسه دیگه انگاری یادتون رفته
این گربه خوابه ولی اگه بیدار شه می غره
شیطونی کنی یهو دیدی گوشتونُ می بُره
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه
خلیج ایرانی آبی و آزاده
یه ملت عاشق پشت تو وایستاده
برای داشتنِ تو دنیا اگه جمع شه
فکر کن اجازه بدیم یه مو ازت کم شه